.jpg)
Μια από τις δημοφιλέστερες όπερες του Μπελλίνι, η Υπνοβάτις.
Μελόδραμα σε δύο πράξεις, η Υπνοβάτις βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Φελίτσε Ρομάνι (1788-1865) εμπνευσμένο από μπαλέτο με τίτλο Η υπνοβάτις ή η άφιξη ενός νέου άρχοντα, που είχε παρουσιαστεί στο Παρίσι το 1827 σε χορογραφία του Ζαν-Πιερ Ωμέρ, μουσική του Λουί-Ζοζέφ-Φερντινάν Ερόλ και υπόθεση του Εζέν Σκριμπ. Υλικό αντλήθηκε επίσης από το βοντβίλ των Φρανσουά-Βικτόρ-Αρμάν ντ’ Αρτουά και Ζαν-Ανρί Ντυπάν με τίτλο Η υπνοβάτις χωριατοπούλα ή Οι δυο μνηστές (1819).
Ο Μπελλίνι συνέθεσε μουσική μοναδικής ποίησης. Η όπερα ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο το 1831, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία από την πρώτη στιγμή. Οι εκστατικές μελωδίες ανείπωτης ευαισθησίας και εκφραστικής λιτότητας αποδίδουν εξίσου την αγνότητα της κεντρικής ηρωίδας όσο και τον χαρακτήρα του φυσικού τοπίου στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία.
H Υπνοβάτις αποτελεί μια ειδυλλιακή εικόνα αθωότητας και ευαισθησίας, μοναδική στην ιστορία του λυρικού θεάτρου. Η δε Αμίνα εξακολουθεί να είναι μια από τις πλέον συγκινητικές ηρωίδες της ιταλικής όπερας του 19ου αιώνα. Ειδικότερα η τελευταία της σκηνή συγκαταλέγεται στις πιο τρυφερές και ευαίσθητες του ρεπερτορίου.
Στην όπερα αυτή αποκρυσταλλώθηκε οριστικά το ώριμο ύφος του Μπελλίνι. Πρόκειται για την αποθέωση της τρυφερής, ονειρικής αλλά εξίσου ειλικρινούς και ανυπόκριτης μελωδίας, της εκφραστικής απαγγελίας και της δεξιοτεχνικής γραφής απαλλαγμένης από τον ηδονισμό ενός Ροσσίνι.
Η υπόθεση της όπερας διαδραματίζεται στις ελβετικές Άλπεις και αφορά τον έρωτα ανάμεσα στη χωριατοπούλα Αμίνα και τον αγαπημένο της Ελβίνο. Ο γάμος τους κινδυνεύει να ακυρωθεί την τελευταία στιγμή: η Αμίνα υπνοβατεί και έρχεται σε δύσκολη θέση φέρνοντας επίσης τους γεμάτους προκαταλήψεις συντοπίτες της σε αμηχανία. Αφού λυθεί το μυστήριο της υπνοβασίας και δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις, η υπόθεση έχει αίσιο τέλος.
Όπως οι «σκηνές τρέλας» έτσι και οι «σκηνές υπνοβασίας» έδιναν την ευκαιρία στους συνθέτες να διερευνήσουν τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον φανταστικό κόσμο. Στους εκάστοτε χαρακτήρες παρέχεται μια πειστική πρόφαση προκειμένου να περάσουν από τη μία στην άλλη κατάσταση. Στην περίπτωση της Υπνοβάτιδος, η επιστροφή της πρωταγωνίστριας στην πραγματικότητα επέτρεψε στους Ρομάνι και Μπελλίνι να δώσουν στην όπερά τους το ευτυχές τέλος που επιθυμούσαν.
Ο συνθέτης έγραψε το έργο για μια από τις διασημότερες τραγουδίστριες της εποχής του, την Τζουντίττα Πάστα, για την οποία συνέθεσε επίσης τη Νόρμα. Μετά από μια μακρά περίοδο όπου ερμηνευτές και λυρικά θέατρα είχαν λησμονήσει την Υπνοβάτιδα, η αναβίωση της όπερας του Μπελλίνι για την Κάλλας το 1955 στη Σκάλα του Μιλάνου σε σκηνοθεσία του Λουκίνο Βισκόντι υπήρξε αποκαλυπτική.
Conductor: Gabriele Ferro
Orchestra: Staatsorchester Stuttgart
Chorus: Staatsopernchor Stuttgart
Chorus Master: Michael Alber
Orchestra: Staatsorchester Stuttgart
Chorus: Staatsopernchor Stuttgart
Chorus Master: Michael Alber
Singers: Luciano Botelho, Gabriele Ferro, Motti Kastón, Helene Schneiderman, Ana Durlovski, Catriona Smith, Vincenzo Bellini, Enzo Capuano
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου